Blastocystis species (zwane dawniej Blastocystis hominis) są to beztlenowe pasożytnicze pierwotniaki, które
występują w jelitach zwierząt i mogą być stwierdzane w przewodzie pokarmowym człowieka, częściej u osób mających styczność ze zwierzętami. Częstość występowania Blastocystis w kale ludzkim wynosi 30–50% w krajach rozwijających się oraz 5–10% w krajach rozwiniętych. Przywozi je co trzeci turysta, powracający z krajów o niskim poziomie warunków higienicznych.
Pierwotniak ten nie jest do końca "rozpracowany". Do zarażenia dochodzi prawdopodobnie drogą fekalno-oralną, czyli od kupki do buzi, tak jak w innych chorobach brudnych rąk.
Nadal nie jest rozstrzygnięte, czy pierwotniaki Blastocystis to drobnoustroje li tylko pomieszkujące, czy też chorobotwórcze.
Kontrowersje wynikają prawdopodobnie z różnej zjadliwości szczepów, oraz możliwości bezobjawowego nosicielstwa patogenów po przebytej chorobie. Ponadto Blastocystis łatwo pomylić z innymi pierwotniakami.
Zarażenia te zwykle ustępują samoistnie. Specjaliści zalecają podejście zdroworozsądkowe – inwazję należy leczyć, jeżeli towarzyszą jej jakiekolwiek dolegliwości (np. biegunka, wzdęcia, ból brzucha, nudności, oraz przewlekły brak łaknienia). Z powodu tego zakażenia może także występować pokrzywka lub osłabienie. Odradza się leczenie, jeżeli pacjent z dodatnim wynikiem badania kału na obecność Blastocystis nie ma objawów choroby, leczy się bowiem pacjenta, a nie wynik badania. W leczeniu lekarze zwykle stosują metronidazol (750 mg trzy razy na dobę przez 5 do 10 dni) lub tynidazol (2 g jednorazowo).
