"Kocie mamy" i inni miłośnicy kotków często
bywają podrapani przez swoich pupili. Zwykle ranki goją się bez problemów, ale mogą się przydarzyć poważniejsze powikłania. Może dojść do zakażenia bakteriami Bartonella henselae, które dla kotów nie są groźne, ale dla ludzi MOGĄ być niebezpieczne.
Do zakażenia człowieka dochodzi przez podrapanie, ugryzienie, rzadziej polizanie skaleczonej skóry. Przez rankę bakterie przenikają do skóry, gdzie po kilku dniach wylęgania MOGĄ wywołać zmianę skórną o charakterze grudki, pęcherzyka lub guzka, o średnicy 0,5–1,0 cm. Zmiany skórne utrzymują się do 3 tygodni i zwykle bywają bagatelizowane. Dopiero powiększenie węzłów chłonnych wywołuje niepokój rodziców.
Po 2–6 tygodniach od zakażenia może być powiększony pojedynczy węzeł chłonny lub kilka. Najczęściej na szyi, pod pachami, w pachwinach, pod żuchwa i w dole łokciowym. Węzły są twarde, bolesne przy ucisku, przesuwalne względem podłoża, skóra nad nimi jest zwykle niezmieniona. Większość z nich zmniejsza się do prawidłowej wielkości, ale powoli, po kilku miesiącach. Ropienie węzłów występuje rzadko. U zakażonych mogą wystąpić niecharakterystyczne objawy ogólne – gorączka, utrata łaknienia, zmęczenie, ból mięśni, pleców, głowy i brzucha. Wątroba i śledziona mogą być powiększone. Nietypowe postacie choroby występują nawet u co czwartego dziecka i mogą rozpoczynać się np. gorączką o nieznanej przyczynie.
Na rozpoznanie choroby zwykle naprowadza kontakt z kotami. KONIECZNIE należy poinformować lekarza o zadrapaniu przez kota, jeśli zdarzyło się w ostatnich 6 tygodniach. Rozpoznanie choroby kociego pazura wymaga potwierdzenia w badaniach serologicznych krwi lub wykazania obecności DNA bakterii.
Leczenie ostrego zakażenia Bartonella henselae polega na podawaniu antybiotyku - azytromycyny. Po kilku dniach leczenia węzły chłonne powinny się zmniejszać, również ryzyko powikłań. Sporadycznie może dojść do zropienia węzłów chłonnych. W takich przypadkach konieczna jest wizyta u chirurga, który może odciągnąć ropę za pomocą grubej igły lub całkowicie wyciąć zakażony węzeł.
Bardzo rzadkie powikłania opisywanej choroby mogą mieć trwałe następstwa: zapalenie siatkówki, które może prowadzić do ślepoty, także może wystąpić zapalenie mózgu i padaczka.
Choroba kociego pazura nie musi przebiegać ciężko. Łagodne objawy bywają nierozpoznane i mogą ustąpić samoistnie. Nie wszyscy mają takie szczęście, więc lepiej unikać zakażenia, czyli zadrapań i ugryzień przez koty a szczególnie kocięta. Szacunkowo co trzeci kot jest zakażonych bakterią Bartonella henselae. Profilaktyka zakażeń kotów polega na stosowaniu środków przeciw pchłom, gdyż to pchły przenoszą chorobę wśród kotów.
W przypadku zadrapania porządna dezynfekcja uszkodzonej skóry (np. Octeniseptem) zmniejsza częstość występowania powikłań. Należy rozważyć profilaktykę tężca. U dzieci prawidłowo szczepionych nie ma zagrożenia w ciągu 10 lat od ostatniego szczepienia. W innych przypadkach należy pilnie skontaktować się z lekarzem.
